استیک یکی از غذاهایی است که در سرتاسر جهان محبوب شده و در سال های اخیر هم این غذای گوشتی در ایران به شدت محبوب شده. این غذا یکی از مفید ترین غذاهایی ست که به میزان چشمگیری پروتئین، ویتامین و املاح مورد نیاز بدن را در خود جای داده است. استیک غذای بسیار ساده ای است و درست کردنش هم فرآیند پیچیده ای ندارد، با این حال نکات ریزی در مورد استیک وجود دارد که اهل فن باید از آن اطلاع داشته باشند.

استیک از قسمت های مختلف گوشت گاو یا گوساله (به ویژه راسته) تهیه می شود و کیفیت و بافت استیک بنا به قسمتی که استفاده شده کمی متفاوت خواهد بود. اگر بخواهیم استیک را در یک جمله توضیح بدهیم اینطور خواهیم گفت: یک برش گوشت (معمولا) گاو یا گوساله که معمولا از قسمت های عضلانی و راسته انتخاب می شود.

یکی از نکات مهم در مورد استیک درجه های مختلف پخت آن است. وقتی به رستوران می روید و استیک سفارش می دهید از شما در مورد نحوه پخت آن نظرخواهی می کنند. به طور کلی استیک را به سه روش می پزند و آماده می کنند: ریر یا خام (Rare)، مدیوم یا پخت متوسط (Medium) و ول دان یا کاملا پخته (Well Done).

استیک ‌Rare :

تقریبا خام است و کمترین میزان پخت را دارد. استیک Rare هنوز ظاهر قرمز گوشت خام را دارد و حتی کمی آبدار است و به همین دلیل شاید خیلی به مزاج ایرانی ها خوش نیاید.

با این حال خیلی ها در سرتاسر دنیا این نوع استیک را دقیقا به خاطر آبدار بودن و خام بودنش دوست دارند!

استیک Medium  :

خیلی ها این درجه از پخت را بهترین شیوه پخت یک استیک لذیذ و عالی می دانند. در این روش استیک خیلی خام نیست و پخته شده است اما وقتی آن را برش می زنید هنوز وسط گوشت کمی صورتی باقی مانده است. گوشت در این نوع پخت به خوبی پخته شده و سطح استیک کاملا برشته و قهوه ای شده ،اما هنوز هم وسط گوشت کمی صورتی است.

مدیوم  پرطرفدارترین شیوه پخت استیک است و بسیاری از سرآشپزها این نوع استیک را به مشتریانشان پیشنهاد می دهند.

استیک Well done :

در این روش گوشت کاملا پخته می شود و گوشت با حرارت کم و مدت زمان نسبتا زیاد پخته می شود. البته استیک خورهای حرفه ای اصلا از این روش خوششان نمی آید و معتقدند روش پخت ول دان طعم اصیل استیک را از بین می برد و دیگر به آن نمی توان استیک گفت!

اما در بین انواع استیک روش ول دان بیشتر در ایران طرفدار پیدا کرده، چون به ذائقه ما شباهت بیشتری دارد.  

نکات مهم در پخت استیک :

• می توانید برای تهیه استیک برش‌های عرضی یا طولی به گوشت بدهید اما نکته اینجاست که شکل استیک مانند سر مار بزرگی است که دمی باریک دارد.
• ظرفی که برای طبخ استیک استفاده می‌شود، باید تابه چدنی یا تابه تفلونی خط‌دار باشد. به غیر از این دو نوع، استیک در ظرف‌های دیگر طعم مناسبی پیدا نخواهد کرد. 
• گوشت استیک باید در اصطلاح بیات شده باشد یعنی نباید از گوشت تازه برای تهیه استیک استفاده کرد بلکه باید برش‌های استیک را حداقل به مدت ۸ تا ۲۴ ساعت در فریزر قرار داد و منجمد و سپس آن را برای پخت استیک استفاده کرد.
•  تابه ای که در آن استیک پخته می‌شود، نباید مملو از روغن باشد. شما می‌توانید این غذا را بدون روغن یا با روغن بسیار کم بپزید زیرا گوشت با چربی خودش قابل پخت است و نهایتاً استیک خوشمزه تر خواهد بود. 
• هرگز نباید به گوشت تهیه شده برای استیک آبلیمو زد زیرا از اشتباه‌های فاحش در طبخ هر نوع استیکی است. 
• ضخامت گوشت استیک نیز بنابر ذائقه فرد می‌تواند متفاوت باشد اما ضخامت آن نباید کمتر از نصف بند انگشت باشد زیرا در این صورت تکه گوشت سرخ شده «بیفتک» نام دارد، نه استیک.
•  سسی همراه استیک سرو می‌شود مانند سس قارچ که نباید مانند کره یا حلوا غلیظ و سفت باشد بلکه باید رقیق باشد و وقتی روی استیک ریخته شد، به راحتی پخش شود.
•  اگر سس تهیه شده برای استیکتان آرد دارد، بهتر است آرد مصرفی، آرد ذرت باشد تا سس، بافت لطیف تری داشته باشد.